พระยาผูย พิลาวัน

สองสามีภรรยาชาวลาว ผู้ซึ่งได้ทำตนเป็นต้นบุญต้นแบบให้แก่ลูกๆในการทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา และช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ในแบบสงเคราะห์โลก ท่านทั้งสองได้ทำบุญในพระพุทธศาสนามากมาย เป็นคนดีมีจิตใจงดงาม เป็นเสมือนพระของลูกๆทุกคน...ลูกๆของท่าน อยากทราบว่า ท่านทั้งสองละโลกแล้ว ไปอยู่ในภพภูมิใด และได้รับบุญ ที่ได้ทำอุทิศไปให้หรือไม่...

นักมวย นักรบ นักบวช

นักรบแห่งกองทัพธรรมท่านหนึ่ง...ในอดีตท่านเคยเป็นนักมวย เป็นทหารรับใช้ประเทศชาติ...ได้ออกรบในสมรภูมิ...ต่อมา ท่านได้มาพบกับหมู่คณะ และได้อธิษฐานจิต ต่อคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ให้ได้บวชในวัดพระธรรมกาย และ ไม่สึก ซึ่งท่านก็สมความปรารถนา...กับคำถาม “มีคนจำนวนไม่น้อยเลยที่มีความเข้าใจว่า ศิลปะแม่ไม้มวยไทย เป็นศิลปะประจำชาติไทย ควรจรรโลงเอาไว้ เขาคิดถูกหรือผิด ถ้าผิดจะมีวิบากอย่างไร”

ติงต๊องตอกย้ำ, ผูกแล้วผูกอีก

เรื่องของหญิงรักหญิง...ผู้หญิงคนหนึ่ง เมื่อเธออายุได้เพียง 7 วัน แม่ก็ยกให้เป็นลูกของลุง แม้ว่าลุงและครอบครัวจะรักเธอมาก แต่เมื่อเธอโตขึ้นเธอมีความคิดฝังใจอยู่ตลอดเวลาว่า ทำไม พ่อแม่ของเธอ เลี้ยงดูพี่น้องของเธอทั้ง 4 คนได้ แต่เลี้ยงเธอไม่ได้ ทำให้เธอไม่เคยเรียกทั้งสองท่านว่า “พ่อ-แม่” เลย...เธอชอบเพศเดียวกัน เคยเขียนจดหมายไปสารภาพรักกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งหลายครั้ง ต่อมา เธอมีอาการทางประสาท และผูกคอตายในที่สุด...บุพกรรมใด ทำให้เธอมีชีวิตเช่นนี้...ที่นี่...มีคำตอบ...